Abstractie in de Realiteit

 

Zoals in mijn poëzie en zelfs in mijn liedjes de werkelijkheid steeds is verweven met verbeelding, streef ik schilderend nooit louter realiteit na. De stijl mag dan realistisch zijn, door het onderwerp alleen te zetten, erop in te zoomen, wil ik er iets anders mee vertellen dan 'Kijk eens, hoe mooi de werkelijkheid kan zijn'.

In het concept Abstractie in de Realiteit gaat het over zich herhalende vormen, over zaken die iedereen bekend zijn maar waar we normaal niet zo veel acht op slaan. Over een vormenspel waarin de werkelijke vormen een patroon kunnen worden, vlakvullend, regelmatig en onderling min of meer gelijkwaardig.

De keuze voor vierkante doeken is niet toevallig: abstractie is geen landschap en abstractie is geen portret, niet liggend en niet staand. Buiten de randen van het beeld gaat het patroon eindeloos verder.